به دلیل محدودیت منابع آب، تأکید بسیار زیادی بر استفاده مؤثر تر از منابع آب موجود و استفاده از آب های تلف شده و آب های شور و لب شور برای آبیاری می شود. بنابراین برای داشتن یک کشاورزی موفق لازم است فرایند شوری تحت کنترل در آید. چکیده سابقه و هدف : به دلیل محدودیت منابع آب، تأکید بسیار زیادی بر استفاده مؤثر تر از منابع آب موجود و استفاده از آب های تلف شده و آب های شور و لب شور برای آبیاری می شود. بنابراین برای داشتن یک کشاورزی موفق لازم است فرایند شوری تحت کنترل در آید. برای اصلاح آب و خاك می توان از روش مغناطیسی کردن آب استفاده کرد. هدف از این پژوهش بررسی مقدار رطوبت و شوری خاك اطراف قطره چکان ها در مراحل مختلف آبیاری با استفاده از آب شور مغناطیسی شده بود. مواد و روش ها: تیمارها شامل دو تیمار آب آبیاری (آب مغناطیسی و آب غیرمغناطیسی) به عنوان عامل اصلی و سه سطح شوری شامل آب چاه، آب با شوری 5 و آب با شوری 10 دسی زیمنس بر متر به عنوان عامل فرعی بودند. طرح آزمایشی به صورت کرت دو بار خرد شده در قالب بلوك کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. جهت بررسی تأثیر آب مغناطیسی بر مقدار شوری خاك، آهن ربا به دور لوله و در خروجی منبع آب نصب شدند. مگنت های مورد استفاده، مغناطیس هایی از جنس سرامیک دایم بوده که با اعمال میدان مغناطیسی با قدرت مناسب، ساختار سیال و خواص فیزیکی آن را تغییر می دهد. به منظور بررسی تأثیر آب مغناطیسی بر تجمع املاح در خاك، در فاصله های عرضی (کنار قطره چکان، فاصله 25 سانتی متر از قطره چکان و فاصله 50 سانتی متر از قطره چکان) و عمودی از 60 سانتی متر)، نمونه برداری صورت گرفت و هدایت الکتریکی - 40 و 80 -60 ،20-40 ،0- قطره چکان (عمق های 20 خاك اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج مقایسه میانگین رطوبت خاك نشان داد که مقدار رطوبت خاك در فاصله های مختلف از قطره چکان تیمار آب مغناطیسی بیش تر از آب غیرمغناطیسی شد و این اختلاف در سطح احتمال 5 درصد معنیدار بود. در تمامی مراحل آبیاری، در موقعیت های مختلف نسبت به قطره چکان، آب مغناطیسی باعث افزایش رطوبت خاك به مقدار 3 تا 6/5 درصد در هر سه تیمار شوری شده بود. همچنین نتایج مقایسه میانگین هدایت الکتریکی خاك نشان داد که مقدار هدایت الکتریکی خاك در تیمار آب مغناطیسی کم تر از آب غیرمغناطیسی شد و این اثر در سطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. مقدار هدایت الکتریکی خاك در کنار قطره چکان در ابتدای فصل، اختلاف معنی داری با مقدار هدایت الکتریکی خاك در انتهای فصل نداشت ولی در فاصله های 25 و 50 سانتیمتر از قطره چکان، بین مقدار هدایت الکتریکی خاك ابتدا و انتهای فصل، اختلاف معنی داری وجود داشت. آبیاری با آب مغناطیسی باعث کاهش مقدار هدایت الکتریکی خاك به میزان 31 درصد نسبت به آبیاری معمولی شده بود. نتیجه گیری: با استفاده از آب مغناطیسی می توان مدیریت آب در مزرعه را بهبود بخشید و روش های کم آبیاری را تجربه کرد. آبیاری مغناطیسی با صرفه جویی در مقدار آب مصرفی و برطرف نمودن مشکل شوری خاك ها، قابل توصیه برای استفاده در بخش کشاورزی می باشد.
مساله اساسی در اصلاح خاک های قلیا خرابی ساختمان آن ها و مسمومیت ناشی از وجود سدیم است. اولین قدم در اصلاح این خاک ها جایگزین کردن سدیم به وسیله کلسیم می باشد.