مدیریت بقایای گیاهی به عنوان منبع بزرگ مواد آلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این منبع عظیم در اثر برآیند رشد و نمو گیاه با جذب عناصر مختلف از هوا و خاک و صرف انرژی زیادی تولید می شود. مقدمه مدیریت بقایای گیاهی به عنوان منبع بزرگ مواد آلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این منبع عظیم در اثر برآیند رشد و نمو گیاه با جذب عناصر مختلف از هوا و خاک و صرف انرژی زیادی تولید می شود. لیکن از آنجاییکه بقایای گیاهی (اجزای برداشت نشده) قسمت هایی از گیاه را تشکیل می دهد که استفاده از آن برای انسان و دام سهل الوصل نمی باشد، استحصال بهینه آن ، بشر را به چالش کشیده است. نیاز بشر به مواد غذایی بیشتر از یک طرف و جانشین شدن نیروی موتوری(تراکتور) به جای دام از طرف دیگر، بالا رفتن سرعت کار و افزایش تولید در واحد سطح را به دنبال داشته است. استفاده از تراکتور در برگردان کردن خاک با امکان افزایش عمق شخم، انجام به موقع عملیات زراعی، کنترل بهتر علف های هرزو همچنین پیشرفت تکنولوژی در تولیدکودهای شیمیایی چنان تاثیری بر افزایش عملکرد محصول گذاشت که توجه به حفظ بقایای گیاهی به عنوان مهمترین عامل حفظ حاصلخیزی خااک به فراموشی سپرده شده است. در این بین بقایای گیاهی عاملی مزاحم در انجام در انجام عملیات خاکورزی و کاشت به حساب می آمد و برای تسهیل و تسریع در کار، سوزاندن و یا خارج کردن آن از مزرعه مرسوم گردید. انجام عملیات خاک ورزی با شدت زیاد و در عدم حضور بقایای گیاهی برای مدت زمان طولانی اثرات تخریبی زیادی مانند خرد شدن ذرات خاک و به تبع آن فرسایش آبی و بادی، فشردگی خاک، تشکیل سخت لایه و کلوخه ای شدن زمین را به همراه داشته است. در این روش خاک همچنین به تدریج از مواد آلی عاری گشته و چرخه آب، کربن آلی و مواد غذایی خاک در هم ریخته شده است. در ایان با ورود تراکتور و گاوآهن برگردان دار در دهد چهل خورشیدی و فراگیر شدن آن طی دو دهه به تدریج عملیات برگردان کردن خاک شدت یافت. وجود بقایا در حین انجام عملیات برگردان کردن خاک شدت یافت. وجود بقایا در حین انجام عملیات خاک ورزی ، از یک طرف مزاحمت هایی در حرکت تراکتور برای انجام شخم با گاوآهن برگردان دار و کاشت ماشینی ایجاد کرد و از طرف دیگر مخلوط کردن بقایا با خاک نیز عوارض ظاهری زود اثری چون کمبود ازت را به دنبال داشته است. این عوامل سبب شده است که کشاورزان با سوزاندن بقایا به راحتی با هزنه کم، مزرعه ای تمیز و بدون مانع برای استفاده از گاوآهن داشته باشند. به دنبال پی آمد های حاصل از سوزاندن بقایای گیاهی و شدت زیاد عملیات خاک ورزی در ابتدای دهد 1870 میلادی اهمیت اهمیت حفاظت از منابع آب و خاک و محیط زیست مورد توجه قرار گرفت و روش های خاک ورزی حفاظتی به عنوان روش جایگزین مطرح شد. مرکز اطلاعات فن آوری آمریکا تعریف جامعی از خاک ورزی حفاظتی ارائه نمخوده که به طور گسترده ای مورد پذیرش مراجع مختلف در کشورهای دیگر قرار گرفته است. بنابراین تعریف به هر گرونه عملیات خاک ورزی یا سیستم کشت و کاری که منجر به پوشش حداقل 30 درصد زمین با بقایای گیاهی بعد از عملیات کاشت شده باشد، خاک ورزی حفاظتی اطلاق می شود. در سیستم های خاک ورزی حفاظتی هدف حفظ منابع آب و خاک با مدیریت پس ماندهای گیاهی در سطح یا نزدیک سطح خاک معمولا با اعمال روش های کم خاک ورزی ( حفظ بقایای در نزدیک سطح خاک ) و بی خاک ورزی ( حفظ بقایای گیاهی در سطح ) میسر می گردد. علاوه بر این دو روش مدیریتی که با اعمال خاکورزی حفاظتی امکان پذیر می شود، مدفون کردن بقایا با گاوآهن برگردان دار در عمق شخم نیز به عنوان روشی دیگر برای مدیریت بقایای گیاهی ارائه شده است. حفظ بقایا در سه مدیریت مذکور ( به جای سوزاندن آنها ) در دراز مدت اثر زیست محیطی فراوانی را بهمراه خواهد داشت. دانلود فایل