اثر تنش خشكی بر خصوصیات بیوشیمیایی ریشه چه و ساقه چه ارقام مختلف یونجه

هدف از این پژوهش، تعیین نقش آنزیم های آنتی اكسیدانی كاتالاز، پراكسیداز و آسكوربات پراكسیداز در مقاومت به خشكی گیاهچه های یونجه در شرایط آزمایشگاهی بود.

چكیده
یونجه (Medicago sativa L)  مهم ترین گیاه علوفه ای دنیاست كه به طور گسترده در بیشتر مناطق اقلیمی بویژه نواحی خشك و نیمه خشك مورد كشت و كار قرار دارد. این گیاه از مكانیسم های مورفولوژیك، فیزیولوژیك و بیوشیمیایی مختلفی درمواجه با تنشهای محیطی بویژه تنش خشكی برخوردار است. هدف از این پژوهش، تعیین نقش آنزیم های آنتی اكسیدانی كاتالاز، پراكسیداز و آسكوربات پراكسیداز در مقاومت به خشكی گیاهچه های یونجه در شرایط آزمایشگاهی بود. بدین منظور ده رقم یونجه شامل ارقام اصفهانی، همدانی، یزدی، اردوبادی، قره یونجه، بمی، نیكشهری، قمی، بغدادی و كودی و شش سطح پتانسیل آب شامل صفر، 0.2- ، 0.4- ، 0.6- ، 0.8- ، و 1- مگاپاسكال ایجاد شده با ماده شیمیایی پلی اتیلن گلایكول 6000 به صورت فاكتوریل و در قالب طرح كاملا تصادفی با چهار تكرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفات محتوای پراكسید هیدروژن و مالون دیآلدهید ریشه چه و ساقه چه و فعالیت آنزیم های آنتی اكسیدانی كاتالاز، پراكسیداز و آسكوربات پراكسیداز ریشه چه و ساقه چه ارقام یونجه مورد ارزیابی قرار گرفتند. تنش خشكی موجب افزایش محتوای پراكسید هیدروژن، مالون دیآلدهید و فعالیت آنزیم های آنتی اكسیدانی در ریشه چه و ساقه چه گیاهچه های یونجه گردید. بر اساس نتایج، می توان اظهار داشت كه ارقام مقاوم به خشكی یونجه از سیستم دفاع آنتی اكسیدانی فعالتری برخوردارند. همچنین فعالیت آنتی اكسیدانی میتواند به عنوان یك نشانگر بیوشیمیایی در انتخاب ارقام مقاوم به خشكی در یونجه مورد استفاده قرار گیرد.